Rolmodellen menswaardigheid dragen bij aan mentale welzijn jeugd
Met zijn krachtige oproep tot een staakt-het-vuren in de Gaza, draagt de VN-baas aan veel meer bij dan de zo nodige vrede in het Midden Oosten.
Rolmodellen zoals hij die hun positie gebruiken om bij te dragen aan een veilige, menswaardige wereld waarin kinderen en kwetsbare burgers op onze bescherming kunnen rekenen, hebben we hard nodig: om jongeren hoop te geven.
Er zijn gelukkig veel meer voorbeelden van gezagsdragers die geen partij kiezen, die alle schendingen van mensenrechten, gewelddadig gedrag of discriminatie op gelijke wijze veroordelen, die zich bewust zijn van het feit dat de ongelijke behandeling van groepen mensen bijdraagt aan polarisatie en een wereld met verliezers. Ik ben blij met wethouders als Marjolein Moorman en Sofyan Mbarki die in gesprek gaan met jongeren uit alle verschillende Amsterdamse werelden en daar zichtbaar goed naar luisteren. Of een genuanceerd verhaal van burgemeester Halsema https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2498363-burgemeester-halsema-bezorgd-om-polarisatie-machteloosheid-en-verdriet-groot. Het zijn voorbeelden die de jongerenwerkers van The Mall in hun werk met jongeren met veelal een Turkse of Marokkaanse migratieachtergrond, goed kunnen gebruiken.
In publieke debatten wordt er vaak met twee maten gemeten waarbij iedereen en alles wat geassocieerd wordt met de Islam er slecht afkomt. De verkiezingsuitslag en de opstelling van veel politici in de huidige escalatie van het conflict in het Midden Oosten, het is een bevestiging van wat deze jongeren al jarenlang ervaren: moslims worden niet beschouwd als volwaardig onderdeel van deze samenleving. Voor velen voelt het als de zoveelste pijnlijke afwijzing.
Uiteraard doen wij er als jongerenwerkorganisaties alles aan om te de-escaleren. Daarbij hebben we voorbeelden zoals hierboven genoemd, heel hard nodig. Het is noodzakelijk om al onze jongeren het gevoel te geven dat ze er toe doen. Dat ze gehoord worden. Dat ze net zo belangrijk zijn als ieder ander in Nederland. Wij kunnen de jongeren niet motiveren om zich in te zetten voor een positief toekomstperspectief of voor de samenleving wanneer politici hen het gevoel geven dat zij op basis van hun afkomst of religie, tweederangs burger zijn.
De geschiedenis leert ons: geweld en onderdrukking, roept geweld op. Slachtoffers worden vaak daders. De jodenvervolging, de manier waarop de staat Israël gesticht is, het terrorisme, het ontstaan van het apartheidsregime, de aanslag van Hamas, de tegenreactie van Israël: het houdt verband. De enige manier om deze dynamiek te stoppen en om veiligheid te creëren, is door het geweld te stoppen.
En zo werkt het ook bij jongeren. Afwijzing, uitsluiting en onrechtvaardige behandeling leidt tot depressie en bij sommigen tot grensoverschrijdend gedrag. Dat kun je proberen in te tomen door repressie. Ervaring en onderzoek leert ons: dat leidt onvermijdelijk tot meer boosheid en geweld.
Wanneer we onszelf en onze kinderen een veilige wereld wensen, een wereld waar joden, christenen, islamieten, wit, zwart, LHBTIQ+, hetero, complotdenker , optimist, rechts en links, positief samenleven kan dat alleen wanneer je iedereen het gevoel geeft dat hij/zij/hen erbij hoort.
Het feit dat een groeiend deel van onze jongeren zich geen onderdeel meer voelt van onze maatschappij, is ons aller verantwoordelijkheid. Wij, volwassenen, creëren de wereld die hen kan maken, maar ook kan breken. Het is ons aller probleem. Wanneer we niet met alles wat we in ons hebben de polarisatie en de marginalisering van sommige groepen jongeren tegengaan, gaat dat uiteindelijk ten koste van ons allemaal
Daarom roep ik iedereen met enige positie met klem op, volg het voorbeeld van de VN-baas: Zorg dat u in woord en daad alle mensen gelijk behandelt. Zet u in om altijd met één maat te meten: die van de menselijkheid. Dat betekent dat alle schendingen van mensenrechten met dezelfde kracht moeten worden veroordeeld en alles erop gericht moet zijn om het geweld nu te stoppen!
Maar daar houdt het niet op: Ga luisteren naar de jongeren in uw omgeving. Geef hen de kans om hun woede en wantrouwen te uiten. Vraag hen wat zij nodig hebben om het beschadigde vertrouwen te herstellen. Samen met- en ondersteunend aan de jongerenwerkers. Omdat zij het verdienen: het zijn ONZE jongeren, zij zijn de toekomst.
